Misschien ben ik wel een beetje raar, maar ik vind banaan eigenlijk alleen lekker als… banaan… Liever doe ik er verder niets anders mee dan zo opeten, want als je het ergens in verwerkt, overheerst het altijd en wat je dan ook maakt, het smaakt altijd, tja, bananerig. Het zijn nogal opdringerige tiepjes, zeg maar. Zo ben ik bijvoorbeeld momenteel druk bezig met het perfectioneren van een bananenbroodrecept en wat mij betreft is perfect: ‘smaakt niet naar banaan!’ Oké, voor recepten als porridge maak ik een uitzondering, maar dat is feitelijk niets anders dan een bananenprakje en dan is het te verwachten en ook de bedoeling dat het naar banaan smaakt (en terwijl ik dit typ, bedenk ik me dat dat misschien ook zou moeten gelden voor bananenbrood, maar dan nog wil ik stiekem liever een benadering van brood, dan van banaan…). Je zou bijna denken dat ik iets tegen bananen heb, maar dat valt wel mee hoor! In pure vorm mag ik er graag eentje verorberen, maar verder moeten ze zich wat mij betreft gedeisd houden.
Onlangs kreeg ik een nieuwsbrief met daarin het bericht dat er in Nederland nieuwe bananenchips op de markt kwamen, namelijk die van Banana Joe. Nou zijn er natuurlijk zat bananenchips op de markt, maar die zijn allemaal gebakken in zonnebloemolie, niet Paleo dus. Volgens de nieuwsbrief was deze wel volledig geschikt voor het Paleodieet! Joehoe! Nou heb ik pre-Paleo nog nooit bananenchips gegeten, gewoon omdat ik de eetervaring als volgt voor me zie: ik word volledig in beslag genomen door het woord chips (ben een grote fan), neem een hap en eet… iets bananerigs. Gegarandeerde teleurstelling. Maar ja, dan ga je aan de Paleo… en heb je (ik in ieder geval) heel vaak heel veel zin in chips (daarvoor ook hoor, maar dan was het niet zo’n probleem). Dus hoopte ik sinds de start van het Paleo tijdperk op een goede vervanging. Want zonder chips in huis is het nog wel te doen, maar als je lief naast je een zak chippies zit weg te werken, dan heb je toch wel ZelfBeheersing met een hoofdletter W van Wilskracht nodig om niet ook in die zak te duiken! Ik kan dus wel rustig zeggen dat mijn interesse was gewekt, want de reacties waren veelbelovend: ‘lijkt net op echte chips!’ Ja, ja, dat zal wel. Maar toch, zou het? Ik was op vakantie in het oosten des lands, stuitte op een winkel van Holland and Barret (voorheen De Tuinen) en daar prijkte: een zakje Banana Joe chips! Dus die heb ik uiteraard gekocht om te proeven en ik kan het proces van de bananenchipstest als volgt samenvatten: van sceptisch hoopvol, naar euforisch, naar diepe, diepe teleurstelling en weer terug naar euforisch: deze Paleo chips moet je proeven!
Nou hoor ik je denken: ‘Ho, wacht even, diepe teleurstelling? Hoezo dan?’ Nou, dat zal ik je vertellen! Ik opende het zakje, proefde de chips en ze waren werkelijk gruwelijk lekker!!! Echt waar! Dus intens tevreden at ik het zakje helemaal leeg. Nog nagenietend draaide ik de verpakking om en toen zag ik de ingrediëntenlijst (je kunt het ook op de foto zien): wat doet die sojaboon daar?!? De afschuw, de horror!!! Oké, er zit een sticker op het zakje waarbij alle ingrediënten erop staan, behalve de soja. Maar wat moet je geloven? De fabrikant of de stickerplakkeraar? Zit het er nou wel of niet in? Je mag toch aannemen dat de fabrikant het wel zou weten… Dus ik het internet erbij gehaald en nergens, maar dan ook nergens staat de soja vermeldt. Op de website van Banana Joe chips zelf staan al helemaal geen ingrediënten vermeldt. Hebben ze wat te verbergen of zo? Dus diepe, diepe teleurstelling daalde over mij heen. Heb ik een goed alternatief gevonden voor chips, is het dubieus waar het van gemaakt is… en braaf als ik ben, neem ik liever het zekere voor het onzekere… en laat deze chips links liggen.
Maar ja, het bleef toch knagen (wat dan in het kader van eten wel weer komisch is). Dus heb ik de fabrikant gemaild met de vraag hoe het zat. Het antwoord kwam even snel als dat het eigenlijk schattig is: het blijkt dus dat ze inderdaad eerst een mengsel van sojaboonolie en palmolie gebruikten. Afgelopen jaar zijn ze gestopt met het gebruik van de sojaboon. Ze gebruiken alleen nog palmolie met het RSPO certificaat (dat wil zeggen dat het geproduceerd is met respect voor natuur en mens). Ze hebben echter maar één olietank (en hier begint het schattige gedeelte) en die hebben ze na het afschaffen van de sojaboon héél goed schoongemaakt, maar omdat er altijd een kleine kans bestaat dat er toch nog restjes in de tank zijn blijven zitten, hebben ze het voor de zekerheid op de verpakking laten staan. Inmiddels is met 100% zekerheid te zeggen dat er in de bananenchips geen spoortje soja meer te vinden is, maar de verpakkingen zijn nog niet op en ze vinden het zonde om ze weg te gooien… Daarom hebben ze overal maar stickertjes opgeplakt. Dit is gewoonweg zo aandoenlijk dat ik ze die teleurstelling wel wil vergeven. En nog fijner….. de chippies zijn dus in orde!!!
Oké, nu we vastgesteld hebben dat deze Paleo chips inderdaad Paleo proof zijn, is het tijd voor de product review:
Allereerst het zakje: behalve dus dat de ingrediëntenlijst een klein paniekaanvalletje op kan leveren, ziet de verpakking er leuk uit. Er is wel één probleempje: ik krijg hem niet open! Het materiaal is zó stevig dat ‘een zak chips opentrekken’ voor de Banana Joe niet opgaat. Er zit wel een soort ‘scheurbeginnetje’ bovenin, maar die levert nou niet bepaald een gat op waar je met je hand makkelijk ingaat, als je al de mazzel hebt dat je niet het hele zakje aan gort hebt getrokken. Ik knip tegenwoordig dus heel braafjes het bovenste randje van het zakje af. Dat doet een beetje af aan de ‘zak-open-trek-ervaring’ maar levert een gat op dat een stuk lekkerder eet (grappig, nooit gedacht dat het gat in de zak meehelpt aan de eetervaring, maar wonderlijk genoeg doet dat het dus wel, waarschijnlijk op dezelfde manier waarop ik de zak altijd rechtop leeg eet. Dat wil zeggen: het gat moet aan de bovenkant van de zak, vanuit de onderkant eet niet lekker. Heb jij dat ook? Of ben ik gewoon echt raar?!? ;).
In een zakje zit ongeveer 50 gram aan chips, dat staat gelijk aan minimaal twee bananen. Dat lijkt op zich niet zo veel, maar ik moet zeggen dat ik het genoeg vind en dat terwijl ik vroeger zo’n grote zak in mijn eentje op kon. De bananensoort die wordt gebruikt, is de Hom Thong banaan, ook wel de ‘Golden Banana’ genoemd, die groeit in Zuid-Oost Azië en schijnt heel bijzonder te zijn, mij zegt het verder niet zoveel. De Banana Joe chips zijn er in vijf smaken: Sriracha with pickled garlic, Gruyère cheese, Sea salt, Hickory BBQ en Thai sweet chili, maar alleen de Sea Salt zijn Paleo chips, de rest bevat allerlei niet-Paleo ingrediënten (maar wie weet, passen ze daar het recept ook nog van aan). Ik heb dus alleen de Sea Salt geprobeerd. Ondanks dat je aan de chips kunt zien dat het van banaan is gemaakt, proef ik er met geen mogelijkheid banaan in terug. Groot pluspunt! Ze zijn veel minder vet dan reguliere chips en hebben een wat drogige nasmaak die ik verder niet vervelend vind. Er had van mij wel iets meer zout op gemogen, maar dat los ik simpel op door er zelf nog wat overheen te strooien.
Inmiddels kun je de chips bij verschillende winkels kopen: bij Holland and Barrett dus, maar google maar eens en je vindt nog veel meer aanbieders. Zoals wij Paleo-ers wel gewend zijn, is dit niet de goedkoopste chips die je kunt aanschaffen. De prijzen variëren van € 1,70 tot € 1,89, maar bijvoorbeeld bij Holland and Barrett hebben ze regelmatig een twee-halen-één-betalen-actie en als je daar gebruik van maakt, vind ik het best een oké prijsje. Het is wat mij betreft het geld in ieder geval waard. Je kunt ze trouwens ook direct bij de Nederlandse distributeur Snoep Goed kopen (en nu ik erover nadenk, het was hún nieuwsbrief die me op het spoor van de chips bracht. Snoep Goed heeft als missie de lekkerste en beste snacks naar Nederland te halen. De snacks moeten wat hen betreft niet alleen gezond zijn, maar ook heel erg lekker. Kijk, daar hou ik van!). Klein minpuntje: ze verkopen de zakjes met een minimale afname hoeveelheid van 24 zakjes… Alhoewel, nu ik er over nadenk, is dat eigenlijk een plus, ik denk dat ik dat aantal wel op weet te eten (en in een verbazingwekkend korte tijd ook nog :).
Smaken deze Paleo chips nu echt als gewone chips? Toen ik het de eerste keer at, vond ik het het meest lijken op gewone chips die net te kort is gebakken, daarbij was het drogige mondgevoel en gebrek aan vettigheid even wennen, maar halverwege het zakje had ik de smaak goed te pakken (letterlijk!) en deerde dat niet meer. Ik denk niet dat ik kan zeggen dat deze Paleo chips exact naar gewone chips smaken, maar het komt wel verrekte dicht in de buurt. Zin in chips hebben, levert voor mij nu geen enorme innerlijke strijd meer op (zal ik wel of niet voor één keertje zondigen?!?!), het is gewoon geen issue meer en ik merk dat ik niet meer met een schuin oog naar mijn echtgenoot zit te gluren als hij chips eet, ik trek gewoon mijn eigen zakje open! Nou ja, ik knip hem open, da’s nog wel een dingetje, maar verder: als je volgens de Paleo lifestyle leeft en je mist je snaaimomentje, proef dan zeker deze Paleo chips!
Geef een reactie