Producten

Paleo chips!

Misschien ben ik wel een beetje raar, maar ik vind banaan eigenlijk alleen lekker als… banaan… Liever doe ik er verder niets anders mee dan zo opeten, want als je het ergens in verwerkt, overheerst het altijd en wat je dan ook maakt, het smaakt altijd, tja, bananerig. Het zijn nogal opdringerige tiepjes, zeg maar. Zo ben ik bijvoorbeeld momenteel druk bezig met het perfectioneren van een bananenbroodrecept en wat mij betreft is perfect: ‘smaakt niet naar banaan!’ Oké, voor recepten als porridge maak ik een uitzondering, maar dat is feitelijk niets anders dan een bananenprakje en dan is het te verwachten en ook de bedoeling dat het naar banaan smaakt (en terwijl ik dit typ, bedenk ik me dat dat misschien ook zou moeten gelden voor bananenbrood, maar dan nog wil ik stiekem liever een benadering van brood, dan van banaan…). Je zou bijna denken dat ik iets tegen bananen heb, maar dat valt wel mee hoor! In pure vorm mag ik er graag eentje verorberen, maar verder moeten ze zich wat mij betreft gedeisd houden.

Onlangs kreeg ik een nieuwsbrief met daarin het bericht dat er in Nederland nieuwe bananenchips op de markt kwamen, namelijk die van Banana Joe. Nou zijn er natuurlijk zat bananenchips op de markt, maar die zijn allemaal gebakken in zonnebloemolie, niet Paleo dus. Volgens de nieuwsbrief was deze wel volledig geschikt voor het Paleodieet! Joehoe! Nou heb ik pre-Paleo nog nooit bananenchips gegeten, gewoon omdat ik de eetervaring als volgt voor me zie: ik word volledig in beslag genomen door het woord chips (ben een grote fan), neem een hap en eet… iets bananerigs. Gegarandeerde teleurstelling. Maar ja, dan ga je aan de Paleo… en heb je (ik in ieder geval) heel vaak heel veel zin in chips (daarvoor ook hoor, maar dan was het niet zo’n probleem). Dus hoopte ik sinds de start van het Paleo tijdperk op een goede vervanging. Want zonder chips in huis is het nog wel te doen, maar als je lief naast je een zak chippies zit weg te werken, dan heb je toch wel ZelfBeheersing met een hoofdletter W van Wilskracht nodig om niet ook in die zak te duiken! Ik kan dus wel rustig zeggen dat mijn interesse was gewekt, want de reacties waren veelbelovend: ‘lijkt net op echte chips!’ Ja, ja, dat zal wel. Maar toch, zou het? Ik was op vakantie in het oosten des lands, stuitte op een winkel van Holland and Barret (voorheen De Tuinen) en daar prijkte: een zakje Banana Joe chips! Dus die heb ik uiteraard gekocht om te proeven en ik kan het proces van de bananenchipstest als volgt samenvatten: van sceptisch hoopvol, naar euforisch, naar diepe, diepe teleurstelling en weer terug naar euforisch: deze Paleo chips moet je proeven!

Nou hoor ik je denken: ‘Ho, wacht even, diepe teleurstelling? Hoezo dan?’ Nou, dat zal ik je vertellen! Ik opende het zakje, proefde de chips en ze waren werkelijk gruwelijk lekker!!! Echt waar! Dus intens tevreden at ik het zakje helemaal leeg. Nog nagenietend draaide ik de verpakking om en toen zag ik de ingrediëntenlijst (je kunt het ook op de foto zien): wat doet die sojaboon daar?!? De afschuw, de horror!!! Oké, er zit een sticker op het zakje waarbij alle ingrediënten erop staan, behalve de soja. Maar wat moet je geloven? De fabrikant of de stickerplakkeraar? Zit het er nou wel of niet in? Je mag toch aannemen dat de fabrikant het wel zou weten… Dus ik het internet erbij gehaald en nergens, maar dan ook nergens staat de soja vermeldt. Op de website van Banana Joe chips zelf staan al helemaal geen ingrediënten vermeldt. Hebben ze wat te verbergen of zo? Dus diepe, diepe teleurstelling daalde over mij heen. Heb ik een goed alternatief gevonden voor chips, is het dubieus waar het van gemaakt is… en braaf als ik ben, neem ik liever het zekere voor het onzekere… en laat deze chips links liggen.

Maar ja, het bleef toch knagen (wat dan in het kader van eten wel weer komisch is). Dus heb ik de fabrikant gemaild met de vraag hoe het zat. Het antwoord kwam even snel als dat het eigenlijk schattig is: het blijkt dus dat ze inderdaad eerst een mengsel van sojaboonolie en palmolie gebruikten. Afgelopen jaar zijn ze gestopt met het gebruik van de sojaboon. Ze gebruiken alleen nog palmolie met het RSPO certificaat (dat wil zeggen dat het geproduceerd is met respect voor natuur en mens). Ze hebben echter maar één olietank (en hier begint het schattige gedeelte) en die hebben ze na het afschaffen van de sojaboon héél goed schoongemaakt, maar omdat er altijd een kleine kans bestaat dat er toch nog restjes in de tank zijn blijven zitten, hebben ze het voor de zekerheid op de verpakking laten staan. Inmiddels is met 100% zekerheid te zeggen dat er in de bananenchips geen spoortje soja meer te vinden is, maar de verpakkingen zijn nog niet op en ze vinden het zonde om ze weg te gooien… Daarom hebben ze overal maar stickertjes opgeplakt. Dit is gewoonweg zo aandoenlijk dat ik ze die teleurstelling wel wil vergeven. En nog fijner….. de chippies zijn dus in orde!!!

Oké, nu we vastgesteld hebben dat deze Paleo chips inderdaad Paleo proof zijn, is het tijd voor de product review:

Allereerst het zakje: behalve dus dat de ingrediëntenlijst een klein paniekaanvalletje op kan leveren, ziet de verpakking er leuk uit. Er is wel één probleempje: ik krijg hem niet open! Het materiaal is zó stevig dat ‘een zak chips opentrekken’ voor de Banana Joe niet opgaat. Er zit wel een soort ‘scheurbeginnetje’ bovenin, maar die levert nou niet bepaald een gat op waar je met je hand makkelijk ingaat, als je al de mazzel hebt dat je niet het hele zakje aan gort hebt getrokken. Ik knip tegenwoordig dus heel braafjes het bovenste randje van het zakje af. Dat doet een beetje af aan de ‘zak-open-trek-ervaring’ maar levert een gat op dat een stuk lekkerder eet (grappig, nooit gedacht dat het gat in de zak meehelpt aan de eetervaring, maar wonderlijk genoeg doet dat het dus wel, waarschijnlijk op dezelfde manier waarop ik de zak altijd rechtop leeg eet. Dat wil zeggen: het gat moet aan de bovenkant van de zak, vanuit de onderkant eet niet lekker. Heb jij dat ook? Of ben ik gewoon echt raar?!? ;).

In een zakje zit ongeveer 50 gram aan chips, dat staat gelijk aan minimaal twee bananen. Dat lijkt op zich niet zo veel, maar ik moet zeggen dat ik het genoeg vind en dat terwijl ik vroeger zo’n grote zak in mijn eentje op kon. De bananensoort die wordt gebruikt, is de Hom Thong banaan, ook wel de ‘Golden Banana’ genoemd, die groeit in Zuid-Oost Azië en schijnt heel bijzonder te zijn, mij zegt het verder niet zoveel. De Banana Joe chips zijn er in vijf smaken: Sriracha with pickled garlic, Gruyère cheese, Sea salt, Hickory BBQ en Thai sweet chili, maar alleen de Sea Salt zijn Paleo chips, de rest bevat allerlei niet-Paleo ingrediënten (maar wie weet, passen ze daar het recept ook nog van aan). Ik heb dus alleen de Sea Salt geprobeerd. Ondanks dat je aan de chips kunt zien dat het van banaan is gemaakt, proef ik er met geen mogelijkheid banaan in terug. Groot pluspunt! Ze zijn veel minder vet dan reguliere chips en hebben een wat drogige nasmaak die ik verder niet vervelend vind. Er had van mij wel iets meer zout op gemogen, maar dat los ik simpel op door er zelf nog wat overheen te strooien.

Inmiddels kun je de chips bij verschillende winkels kopen: bij Holland and Barrett dus, maar google maar eens en je vindt nog veel meer aanbieders. Zoals wij Paleo-ers wel gewend zijn, is dit niet de goedkoopste chips die je kunt aanschaffen. De prijzen variëren van € 1,70 tot € 1,89, maar bijvoorbeeld bij Holland and Barrett hebben ze regelmatig een twee-halen-één-betalen-actie en als je daar gebruik van maakt, vind ik het best een oké prijsje. Het is wat mij betreft het geld in ieder geval waard. Je kunt ze trouwens ook direct bij de Nederlandse distributeur Snoep Goed kopen (en nu ik erover nadenk, het was hún nieuwsbrief die me op het spoor van de chips bracht. Snoep Goed heeft als missie de lekkerste en beste snacks naar Nederland te halen. De snacks moeten wat hen betreft niet alleen gezond zijn, maar ook heel erg lekker. Kijk, daar hou ik van!). Klein minpuntje: ze verkopen de zakjes met een minimale afname hoeveelheid van 24 zakjes… Alhoewel, nu ik er over nadenk, is dat eigenlijk een plus, ik denk dat ik dat aantal wel op weet te eten (en in een verbazingwekkend korte tijd ook nog :).

Smaken deze Paleo chips nu echt als gewone chips? Toen ik het de eerste keer at, vond ik het het meest lijken op gewone chips die net te kort is gebakken, daarbij was het drogige mondgevoel en gebrek aan vettigheid even wennen, maar halverwege het zakje had ik de smaak goed te pakken (letterlijk!) en deerde dat niet meer. Ik denk niet dat ik kan zeggen dat deze Paleo chips exact naar gewone chips smaken, maar het komt wel verrekte dicht in de buurt. Zin in chips hebben, levert voor mij nu geen enorme innerlijke strijd meer op (zal ik wel of niet voor één keertje zondigen?!?!), het is gewoon geen issue meer en ik merk dat ik niet meer met een schuin oog naar mijn echtgenoot zit te gluren als hij chips eet, ik trek gewoon mijn eigen zakje open! Nou ja, ik knip hem open, da’s nog wel een dingetje, maar verder: als je volgens de Paleo lifestyle leeft en je mist je snaaimomentje, proef dan zeker deze Paleo chips!

Paleo pasta

Het is leuk om te zien dat het fenomeen Paleo steeds bekender wordt, en dat er dus ook langzaam maar zeker steeds meer producten op de markt komen die Paleo proof zijn! Neem nou mijn meest recente vondst: Paleo pasta! Pasta vond en vind ik heerlijk, koud als salade, warm met saus, uit de oven, allerlei soorten waren goed en oh wat heb ik het gemist! Heel soms zondig ik een beetje met speltpasta. Ik heb allerlei soorten geprobeerd maar die zijn meestal zo ‘spelterig’, ik weet niet hoe ik dat beter moet uitleggen. Uiteindelijk vind ik de speltspaghetti van de Albert Heijn of de Neptunuspasta van Smaakt het lekkerst, maar ja, spelt is en blijft een graan en dus niet Paleo. Ik was dan ook bijzonder enthousiast toen ik deze Paleo pasta vond, maar zou het lekker zijn?

Ja, dat is het!

The Other Pasta heeft een hele lijn pasta’s uitgebracht die 100% Paleo zijn! Er zijn drie soorten pasta’s (tagliatelle, fusilli en spaghettini) en elke soort is in vier smaken verkrijgbaar (kastanje, lijnzaad, sesam en zonnebloem). Het lijkt eigenlijk een beetje een vaag bedrijf. Het is gevestigd in Rotterdam, so far so good, maar de website van The Other Pasta is in 2015 opgericht en is tot op heden niet ‘af’. Veel pagina’s hebben bijvoorbeeld de melding dat de informatie nog volgt. Het viel me al eerder op de pasta met enige regelmaat niet leverbaar is. Zou het zo’n succes zijn dat ze de productie niet kunnen bijbenen? Laat staan dat ze tijd hebben om de site bij te werken? Maar goed, je denkt vast: hou op met neuzelen over dat bedrijf en vertel me hoe die Paleo pasta smaakt!

Komt ‘ie dan: ik ben begonnen met de zonnebloem spaghettini, maar die vond ik (in tegenstelling tot mijn nota bene niet-Paleo echtgenoot) niet zo lekker. De pasta was, ook na het maximale aantal kookminuten enorm al dente (en maar kauwen!). Pasta moet wat mij betreft glibberig en flexibel zijn en als je er aan trekt (haha, ik zou niet weten waarom je dat zo willen, maar vooruit) dan veert het terug. Deze pasta was stug en brokkelig. Kortom, het mondgevoel was niet hetzelfde als bij ‘gewone’ pasta. De smaak was op zich oké, maar erg eh, smaakvol, dat wil zeggen, het overschaduwde compleet de saus. Lijkt me ook niet de bedoeling. Toen heb ik de sesam spaghettini geprobeerd. En eigenlijk leverde dit hetzelfde resultaat op: ik teleurgesteld en manlief enthousiast. Ik had er al geen zin meer in, maar ja, de sesam fusilli had ik ook gekocht en weggooien is zonde. Ik verwachtte dat de fusilli van sesam hetzelfde zou smaken als de spaghettini van sesam, maar dat bleek dus niet zo te zijn! De fusilli benadert het best het mondgevoel van ‘echte’ pasta en het heeft wel meer smaak dan ‘gewone’ pasta, het smaakt eerder een beetje notig dan sesammerig, maar niet zodanig dat het ontzettend overheerst. Conclusie: joehoe!!! Pasta kan weer op het menu!

Deze Paleo pasta is gemaakt van sesammeel, tapiocazetmeel en ei. Meer niet! Hou er wel rekening mee dat hij erg vult. Op de verpakking staat dat je uit moet gaan van 80 gram pasta per persoon, maar dat bleek veel te veel te zijn, ik ga eerder uit van 60 gram per persoon. Dat is ook nog eens voordeliger, want met prijzen variërend van € 3,60 tot € 3,98 voor een zakje van 250 gram, is het geen goedkope pasta. Op de website van The Other Pasta zelf staat dat de verkoopinformatie nog volgt. Daar schiet je dus niet zo veel mee op. Ik koop het zelf via Puur Mieke of Paleo Store, maar daar is het op het moment dat ik dit schrijf, hoe verrassend, tijdelijk niet leverbaar.

Kortom, mis je je pasta? Dan moet je zeker deze Paleo pasta uitproberen. Hopelijk worden de leveringsproblemen snel opgelost, dan kunnen we er allemaal van genieten.

Trouwens, heb jij één van de andere soorten geproefd? Laat in de comments weten wat je er van vond. Ben benieuwd!

Paleo rozijntjes? Aaargh!!

Als ik aan rozijntjes denk, krijg ik een trillertje in mijn rechteroog en vlekken in mijn nek. Toen ik net Paleo ging dacht ik: ‘rozijntjes, die kunnen als zoetig snoepje fungeren!’ Dus helemaal tevreden met mezelf omdat ik dat bedacht had, at ik af en toe een handje rozijnen. Ik had zo’n grote bus, dus de voorraad ging wel een tijdje mee. Totdat ze op een slechte dag op waren. Nietsvermoedend en naïef huppelde ik naar de winkel. Voor de grap keek ik op de ingrediëntenlijst, want hee: wat zal er anders in rozijntjes zitten dan.. rozijntjes? Nou, daar zit nog veel meer in! GEENEEN rozijnenmerk bleek Paleo rozijntjes te verkopen. Ook niet mijn eigen merk (pakje overgedaan in voorraadbus, geen ingrediëntenlijst meer, je kent dat wel). Alle rozijntjes waren opgeleukt met zonnebloemolie, om de volledig stompzinnige reden dat ze dan mooi glimmen! Dus op naar de volgende supermarkt: hetzelfde effect. En de volgende supermarkt: ook! Stel je een peuter voor die z’n zin niet krijgt. Zijn adem inhoudt tot hij wél z’n zin krijgt (of flauw valt, als ‘ie standvastige ouders heeft) en op de grond gaat liggen krijsen en spartelen? Dat was ik, in die derde supermarkt, in het gangpad van de verrekte (maar wel prachtig glimmende) rozijntjes…. Oké, in gedachte dan.

Gelukkig vond ik al snel daarna bij de plaatselijke drogist (niet een heel logische plek, maar vooruit) een biologisch verantwoord zakje zonnebloemolieloze rozijnen. Belachelijk duur, maar ach, ik kon weer verder met mijn leven, het trillertje en de vlekken trokken langzaam weg, de wereld was weer zoals ‘ie hoort te zijn. Totdat de fabrikant over ging tot Een Verbeterd Recept. Iedere allergiedieeter kent het fenomeen: heb je eindelijk een product dat je mag, gaan ze Het Recept Verbeteren! En dat doen ze uiteraard door iets toe te voegen wat feitelijks niets toevoegt, maar wel leuk op de verpakking staat en uiteraard is dat toevoegsel net iets wat jij niet mag. Ook biologische rozijntjes hebben blijkbaar behoefte aan glamour want welja: daar was in ene de zonnebloemolie weer!

Gelukkig duurde mijn ellende maar kort want volledig uit het niets trok een collega een pakje rozijntjes uit d’r tas en ging die voor mijn neus op zitten eten. Zij had een doosje dat ik al heel lang niet meer had gezien en waarvan ik dacht dat ze niet meer werden verkocht: de rode doosjes van Sun-Maid! Die kreeg ik vroeger altijd van mijn moeder! En in die rozijntjes….. zitten alleen maar rozijntjes!!! Paleo rozijntjes!!!

Dolgelukkig was ik (dank je wel Liesbeth ;), alleen, die rozijntjes blijken heel lastig verkrijgbaar. Ik moet er helemaal voor het dorp uit en de stad in (‘t is toch wat). Bij een enkele AH kon ik de kleine pakjes kopen (zes maal 42,5 gram voor € 1,89) of de bus zoals op de foto (500 gram voor € 2,59). Maar steeds meer supermarkten stoppen met de verkoop. Waarom is mij een raadsel. De kleine pakjes heb ik al maanden niet meer bij mijn vertrouwde adresjes gezien, maar ik heb recent ontdekt dat de Jumbo ze online verkoopt. AH verkoopt online juist de bussen en er is nog één AH in de buurt over die de bussen ook verkoopt. Ik hoop dat meer supermarkten doorkrijgen dat de Paleo rozijntjes van Sun-Maid echt beter zijn dan al die zonnebloemolierommel (en ze zijn gewoon serieus het lekkerst) en ze weer opnemen in het assortiment én ik hoop dat de product developers en marketeers van Sun-Maid niet op een dag het briljante idee hebben de verkoop te stimuleren door de rozijntjes te laten glimmen, want dan schiet ik in een driftbui kleuter-style die zijn weerga niet kent, en dan niet alleen in gedachten!

Ps: onlangs werd ik getipt de rozijntjes van Sundrop te proberen (de rode doosjes met gele smileys). Ik was sceptisch, volgens mij had ik die al een keer overwogen, maar zat er zonnebloemolie in. Maar ja, wegens grote Sun-Maid schaarste toch maar overstag gegaan. En inderdaad: op de verpakking staat ‘rozijntjes’ en verder niets. Mmmm, zit er dan verder ook helemaal niets in of zetten ze het er stiekem niet op???? Ik wilde het eigenlijk toch wel zeker weten, dus ik heb de heren en dames van Sundrop gewoon gemaild. Al heel snel kreeg ik antwoord: nope (mijn woorden, haha), er zitten echt serieus alleen maar rozijntjes in. Joehoe! Blij!!! Dus, in het geval je echt he-le-maal nergens Sun-Maid kunt krijgen (die zijn verreweg het lekkerst), dan is Sundrop een hele goede tweede!

Paleo chocoladeletter

Ik heb nou toch een fantastische ontdekking gedaan: de Paleo chocoladeletter! Hij bestaat!! Vorig jaar was mijn eerste Sinterklaas sinds ik Paleo ben gegaan en sjonge wat was dat eetgewijs een sneue bedoening. Ik ben dol op Sinterklaas en al het snoepgoed dat erbij hoort. Het is me goed gelukt om eraf te blijven hoor, maar toch, leuk was anders, er was een knap staaltje zelfbeheersing voor nodig!

Maar toen ik pas mijn maandelijkse online Paleoboodschapjes aan het doen was, zag ik in ene de Paleo chocoladeletter. Ongelofelijk! Eerst was ik nog sceptisch want vorig jaar zag ik chocolade sinterklazen die veelbelovend leken, maar die toch niet Paleo bleken te zijn. Dus voorzichtig naar de ingrediëntenlijst gekeken: 60% cacao en 40% kokosbloesemsuiker. Meer niet! Dus vrij van sojalecithine, melk, geraffineerde suikers of gluten. Ik heb hem héél snel in mijn winkelmandje gedaan! Er zijn twee varianten: de pure, die ik heb besteld en de ‘melk’, deze heeft als extra ingredient kokosmelkpoeder, maar daarvan weet ik niet zo goed of het Paleo is, dus ik ben eerst maar gewoon voor safe gegaan en heb de pure besteld. Voor € 5,95 krijg je een chocoladeletter S van 50 gram.

De chocoladeletter wordt geproduceerd door Magic, een Belgisch bedrijf. De mannen achter Magic zijn Stijn van Paemelen en Peter Heerwegh, twee voedselingenieurs die vinden dat iedereen moet kunnen genieten van chocolade (eens!). In Nederland is de Paleo chocoladeletter alleen te verkrijgen via de webshop van Puur Mieke.

En nu wil je natuurlijk weten of het ook wat is! De verpakking is heel basic, gewoon een plastic doosje. De letter was helaas gebroken, maar dat mag de pret verder niet drukken, hij kan toch niet in een keer naar binnen. Wat wel even tegenviel, is dat ‘ie hol is… Had ik natuurlijk kunnen bedenken, want de letter is 11 centimeter hoog en 8 cm breed en weegt ‘slechts’ 50 gram, dan kan hij natuurlijk nooit massief zijn. Maar omdat de chocoladeletters ‘van vroeger’ massief zijn, ging ik er heel naief vanuit dat dat dan voor alle letters geldt…

Het belangrijkste: de smaak. Wat heel fijn is aan deze chocolade is dat hij romig op je tong aanvoelt. PrePaleo at ik eigenlijk nooit pure chocolade, alleen melkchocolade omdat die veel romiger/boterig/fluweleriger is en dat vind ik juist zo lekker aan chocola. Melk is natuurlijk helemaal Paleo-no, dus ben ik sowieso overgestapt op pure chocolade. Dat fluwelige mis ik dus wel, maar deze Paleo chocoladeletter is puur én heeft dat romige waar ik van hou! Het aandeel suiker is vrij hoog en kokosbloesemsuiker is van nature zoeter dan gewone suiker dus ik verwachtte een mierzoete letter, maar dat is zeker niet het geval. Hij is zoet, maar niet te zoet. Precies goed eigenlijk. De smaak is verder apart, maar wel lekker. Los van het zoetige, dat dus wel meevalt, komt de smaak van de kokosbloesemsuiker sterk naar voren, prima als je dat lekker vindt natuurlijk, dan is dit echt de chocolade voor jou. Hou je daar niet van dan zal je deze chocolade waarschijnlijk niet zo heel lekker vinden. Verder zitten er ondertonen van karamel, koffie en drop in. Drop? Ja, daar had ik ongeveer de halve letter (erg naar :) voor nodig. Ik proefde iets bekends, maar wist niet wat. Na het zesde stukje viel het kwartje: de chocolade smaakt droppig! Verder hebben de meeste Paleo verantwoorde chocolades een wat muffig nasmaakje. Dat heeft deze heel in de verte ook, maar lang niet zo erg als bij de rest.

Kortom: het is een bijzondere chocolade die je tijdens Sinterklaas voor de verandering eens gewoon doet voelen, want net als de rest kun je je tandjes in een chocoladeletter zetten! Hulde voor de mannen van Magic!

Trouwens, zit je nog niet aan je cacaotax (ik kan me niet voorstellen die grens ooit te bereiken ;), dan lust je vast nog wel een beker Paleo warme chocomelk. Nog niet genoeg van al die Sinterklaasheerlijkheden? Probeer dan ook eens de Paleo gevulde speculaas. Die is zó lekker, die moet je gewoon een keer geproefd hebben!

Coconut Aminos: Paleo sojasaus

Coconut Aminos van Coconut Secret is een gek spulletje. Ik heb er lang omheen gedraaid om het uit te proberen, met name omdat ik me er niets bij voor kon stellen én omdat het heel duur is. Ik kwam echter steeds meer recepten tegen die me eigenlijk wel lekker leken, maar waar dat dus inzat. Toch maar proberen dan. Helaas (vanwege de prijs) moet ik zeggen dat ik het heel lekker vind! Sinds dat eerste flesje zorg ik altijd dat er twee in huis zijn, één voor gebruik en eentje op voorraad en reken maar dat ik direct nieuwe bestel als ik aan het voorraadflesje begin. Stel je voor dat ik zonder zou komen te zitten!

Coconut Aminos is rauwe gefermenteerde kokosnootsap, gemengd met zongedroogd mineraalrijk zeezout. Het wordt gebruikt als marinade en smaakt zoutig, met een tikkeltje zoet (geen kokossmaak!). Het is niet exact hetzelfde als sojasaus, maar het is wel het product dat er het meest in de buurt komt (en dan vooral de ketjap manis, de Indonesische zoete sojasaus). Sojasaus is absoluut niet Paleo (het is onder andere gemaakt van sojabonen en tarwe) en Coconut Aminos wordt gezien als dé vervanger.

Het fijne van Coconut Aminos

De Paleo-ers onder ons hebben geen keuze, maar hadden we die wel dan komt Coconut Aminos ook op andere gebieden dan ‘Is het Paleo?’ goed uit de bus. Het bevat namelijk 65% minder natrium dan sojasaus. Dat is fijn want natrium is bloeddruk verhogend en we krijgen er met z’n allen veel meer van binnen dan goed voor ons is. Daarnaast bevat het 17 verschillende aminozuren (heel belangrijk voor je stofwisseling), mineralen en vitaminen en is het bijna PH-neutraal. Dat laatste staat in ieder geval op het etiket en ik dacht nog: ‘so what?’. Even snel Googlen voert mij naar de site van EVA. Deze site leert mij dat ons bloed idealiter een PH-waarde heeft van tussen de 7,35 en 7,45. Een PH-waarde van 0 noemen we zuur, een PH-waarde van 14 noemen we basisch. Een PH van 7 is neutraal. Ons bloed is dus licht basisch, praktisch neutraal. Alle voedingsmiddelen hebben een PH-waarde en als dat te veel afwijkt van het neutrale dan levert dat een verstoring van het evenwicht in ons bloed op. Ons lichaam moet vervolgens hard aan de slag om het evenwicht terug te krijgen. Hoe ouder je wordt, hoe meer moeite je lichaam daar mee kan krijgen en dat levert weer een scala aan nare klachtjes en klachten op. Sojasaus werkt in tegenstelling tot Coconut Aminos sterk verzurend en haalt de boel dus uit evenwicht. Weer wat geleerd en voortaan kijk ik een stuk blijer als ik op een etiket ‘PH-neutraal’ zie staan. Hoera! Balans!

Coconut Aminos kopen

Coconut Aminos is ontwikkeld door Randy en Leslie. Een broer en een zus wiens ouders diabetes hebben. Ze kwamen erachter dat veel voedingsmiddelen die geschikt zouden zijn voor diabetici, dat helemaal niet waren en besloten dat ze producten wilden gaan produceren die goed voor je zijn. Kijk op hun, ietwat zweverige, maar dat mag de pret niet drukken, website www.coconutsecret.com voor het hele verhaal. Hier in Nederland is het alleen online verkrijgbaar (ik heb het in ieder geval nog nooit in de winkels gezien). Gewoon even Googlen en dan vind je het gemakkelijk. De Nederlandse online winkels verkopen alleen de 237 ml variant. De prijs varieert tussen de 8 en 9 euro per flesje en dat is zoals gezegd, best heel veel geld. Als je het er voor over hebt, kun je het gerust uitproberen. Ik ben nog niemand tegengekomen die het niet lekker vond!

Ik kan me voorstellen dat je het nu ook uit wil proberen, maak bijvoorbeeld eens Paleo sushi met tonijn. Het is heerlijk om de sushi’s in de Coconut Aminos te dopen. Of gebruik het als basis voor de saus voor over de zoete kip uit de oven, die is ook zó lekker!

Chocomylk, hét Paleo-alternatief voor chocomelk

Ben je op zoek naar een goed alternatief voor chocomelk? Dan is de Chocomylk (ja, met een y!) van Rebel Kitchen misschien wel wat voor jou. Het is een ‘no nasties’ cacao-drankje. Oftewel lactosevrij, glutenvrij en suikervrij. Soja, nootjes, chemische toevoegingen of conserveringsmiddelen zitten er ook niet in. Wat dan wel? De basis bestaat uit organische kokosmelk en bronwater, op smaak gebracht met cacao en gezoet met dadelnectar. Dat is het.

Lijkt het op het ‘echte’ werk? Weet je dat ik dat niet eens zo goed kan zeggen? Zodra ik Paleo ben gaan eten heb ik (met heel veel moeite) de chocomelkjes gelaten voor wat ze zijn en tegen de tijd dat ik deze had ontdekt, wist ik al niet eens meer precies hoe het origineel smaakte. Ik weet wel dat ik sceptisch was want ik hou niet zo van kokosmelk en dat is vaak overheersend. Dat valt in de chocomylk gelukkig reuze mee. Ik weet ook nog dat ik in het begin toch wel wat moest wennen aan de smaak. Dus waarschijnlijk moet het antwoord ‘nee’ zijn. Het zal echt wel anders smaken dan de bekende gele pakken. Maar wat grappig is, is dat het gevoel hetzelfde is. Als ik een rapportcijfer moet geven aan het drankje, dan scoort het net zo hoog als de Pre-Paleo chocomel en het is net zo’n zelfde genietmomentje. Dus als je nu allebei de pakken naast elkaar zou zetten, pak ik de mylk. Anders, ja, maar net zo lekker en veel beter voor je!

De chocomylk is bedacht door Tamara en Ben Arbib, een stel uit Londen dat gezond en duurzaam voedsel wilde promoten. Ze richtten hier in eerste instantie een stichting voor op, maar bedachten al snel dat ze de voedingsmiddelenindustrie beter van binnenuit aan konden gaan pakken door mee te gaan doen. Door Rebel Kitchen op te zetten, wilden ze aantonen dat je een succesvol merk op kunt zetten zonder dat je hoeft in te leveren op gezondheid of duurzaamheid. Inmiddels bestaat het bedrijf uit 13 mensen en verkopen ze wereldwijd diverse smaken: zo is er dus niet alleen Chocolate, maar ook Coffee (heb ik ook geproefd, lekker!), Matcha Green Tea, Chai, Banana en Orange Chocolate. Ga zeker eens op hun website rebel-kitchen.com kijken, ze hebben er bijvoorbeeld ook wat recepten met de mylk op staan, moet ik ook eens gaan proberen. Ik heb gelezen dat ze bezig zijn met het ontwikkelen van snacks. Ben ik erg benieuwd naar!

De mylk is verkrijgbaar in 200 en 330 ml. Het schijnt dat ze ook bij AH to go te koop zijn, maar aangezien ik daar online bij AH niets over heb kunnen vinden, zijn ze misschien al uit het assortiment. Sowieso zijn ze daar dan duurder dan bij ‘mijn adresje’ online. Ik koop ze altijd bij Puur Mieke, een hele sympathieke webshop met goede service. De kleine pakjes koop je daar vanaf € 1,19, de grote pakjes kosten € 2,29 euro per stuk. De prijsstelling van de pakjes is wel een beetje vreemd: het kleine pakje kent namelijk een lagere literpijs dan het grotere pakje en meestal is dat andersom. Dat ligt overigens niet aan Puur Mieke, in de shop van Rebel Kitchen zelf is dat ook zo. De mylk is belachelijk duur natuurlijk, zeker als je bedenkt dat je voor datzelfde geld zowat een sixpack kunt kopen van de reguliere merken. Maar goed, zo af en toe moet je jezelf eens goed verwennen en met de Chocomylk van Rebel Kitchen lukt dat vrij aardig!

Amandelboter

Amandelboter is hét Paleo-alternatief voor pindakaas. Ik was gek op pindakaas, dus toen ik met Paleo begon, heb ik een potje gekocht… lepeltje erin… en víes dat ik het vond! Dus heb ik de amandelboter weer in de kast gezet, veel te duur om weg te gooien. Maanden later kwam ik een recept tegen dat me zo lekker leek, dat ik het toch maar weer tevoorschijn heb gehaald. Het recept, mét de amandelboter, was zalig (ik heb het over de mokka frappuccino). Dus ook bij een volgend recept heb ik het gebruikt, en bij een volgend recept, en bij een volgend recept. Vele, vele potjes later vind ik het pure spul nog steeds maar matig, maar in een recept…. zoo lekker!

Amandelboter (of amandelpasta, dat maakt niet uit) kun je tegenwoordig bijna overal kopen, want het is hip! Het loont wel om prijzen te vergelijken, want het is best duur. Een snel internetrondje langs zes verkopers leverde prijzen op variërend van € 18,76 tot € 30,10 per kilo. Dat scheelt dus nogal! Ik koop altijd deze online bij Body & Fit, omdat dat de goedkoopste is die ik heb kunnen vinden:

Ik begon dit artikeltje met de bewering dat amandelboter hét Paleo-alternatief is voor pindakaas. Amandelen zijn uiteraard een Paleo-go en pinda’s een Paleo-no, dus dan wint de amandelboter automatisch, maar het is ook echt gezonder dan pindakaas. Op het blog clairesdietfiles.com vond ik een heldere uitleg van het waarom. De belangrijkste argumenten zijn dat beide pasta’s weliswaar ongeveer even hoog scoren in calorieën, koolhydraten, eiwitten en gezonde vetten, maar amandelboter bevat veel meer vitamine E, magnesium, calcium en ijzer dan pindakaas. Ook zit er in de meeste potjes amandelboter alleen amandelen, terwijl er aan pindakaas allerlei conserveringsmiddelen en suikers zijn toegevoegd. Klinkt logisch!

Amandelboter schijn je ook makkelijk zelf te kunnen maken. Gewoon een kwestie van de amandelen net zo lang malen (kan wel een kwartiertje duren) tot de oliën uit de noten vrij komen en er pasta ontstaat. Maar amandelen zelf zijn ook duur, vergelijkbaar met mijn ‘goedkope’ potje en ja, dan ben ik toch echt te lui om zelf aan de slag te gaan!

Ananas uit blik, is dat Paleo? Soms wel!

Van Wikipedia heb ik geleerd dat ananas een woord uit het Tupi is, gesproken door de Tupi-indianen uit Brazilië. Het betekent ‘uitmuntende vrucht’ en dat is wat het is: ananas is zalig! Is ananas Paleo? Da’s een makkie: echt wel! Hoewel vers natuurlijk het allerallerlekkerst is, kun je zelfs ananas uit blik kopen. Dáár ben ik daar als lichtelijk-overwerkte-Paleokok-want-ik-moet-tegenwoordig-bijna-alles-zelf-from-scratch-maken natuurlijk heel erg blij mee! Je moet dan alleen wel even opletten welke je koopt. Die op siroop zijn niet oké, die op eigen sap zonder verdere toevoegingen wel.

Ik koop altijd ananas uit blik van Dole, omdat die nou eenmaal in mijn supermarkt verkocht wordt, maar andere merken zijn natuurlijk ook prima, zolang het maar ananas op sap is. Voor een heel lekker Paleo gerecht met ananas kun je het volgende recept eens uitproberen: maaltijdsalade met kip, spek, mosterd én ananas. Ananas doet het ook prima in een smoothie. Probeer de Walgelijk Gezonde (maar verrassend lekkere) Smoothie maar eens uit.

Azijn is Paleo, maar niet altijd!

Azijn is Paleo, maar het zure is (sorry, ik kon het niet laten :) dat het niet altijd Paleo is. Het is nou niet echt een sexy product om over te schrijven, maar aangezien het een beetje een ‘sneaky’ product is, waar je makkelijk in kunt vergissen (I know I have!) is het toch wel handig er een beetje aandacht aan te besteden. Na een lange zoektocht, ben ik uitgekomen op deze twee:

Eigenlijk is azijn strikt genomen niet Paleo, aangezien het in de oertijd nog niet voorhanden was, maar daarmee is het nog niet meteen slecht voor je. Het is alleen even opletten geblazen. Vroeger had ik namelijk van die karamelkleurige azijn en ook toen ik begon met Paleo bleef ik het vrolijk gebruiken, want ‘wat zou er nou fout kunnen zijn aan azijn?’ Nou, een heleboel dus. Op een mooie dag had ik wat tijd over (dat heb ik niet vaak, vandaar dat mooie), besloot ik het etiket te lezen en daar zag ik staan: karamel. Wáát?! Dat karamelkleurige kleurtje, komt van . . . karamel! Tja, dat had ik zelf kunnen bedenken. Karamelkleurstof komt van de verhitting van suiker, toevallig Paleovijand nummer 1. Ik weet niet hoeveel er daarvan uiteindelijk in het product blijft hangen, maar voor de zekerheid: exit karamelkleurige azijn! Gelukkig bleek de variant zonder toevoegingen, natuurazijn van Bio+, er zo’n beetje naast te staan. En zo was deze transitie één van de makkelijkere Paleo-overstappen. Dacht ik.

Na een jaar lang zorgeloos liters mayonaise geproduceerd te hebben met deze natuurazijn (zie hier voor het recept voor mayonaise), begon ik met dit blog. En als ik ergens over schrijf, wil ik wel weten waar ik het over heb. Dus in ene zat ik druk na te denken over azijn: is verder alle azijn zonder toevoegingen oké? Nou, dat is niet helemaal zeker. Speciaal voor deze post heb ik me een beetje verdiept in de wereld van azijn. Azijn is het resultaat van een gistingsproces. Als iets kan gisten, kan het in feite azijn opleveren. Als het basisproduct Paleo is, denk ik dat de azijn zelf ook Paleo is. Druiven staan aan de basis van wijnazijn, appels aan die van appelciderazijn, deze zijn dus prima, maar wat denk je van rijstazijn of moutazijn? Dat zijn azijnsoorten die gebaseerd zijn op granen en reken ik dus tot de niet-Paleo-groep. Tja, tijd om dus even te kijken waarvan de natuurazijn van Bio+ eigenlijk gemaakt is (ik ben nu letterlijk even naar de voorraadkast gewandeld). Op het etiket staat als ingrediënt ‘natuurazijn’, kijk, dat schiet lekker op! Wel staat er vermeld dat de azijn glutenvrij is. Mmm, een rondje Googlen levert geen aanvullende informatie op. Het zou dus zomaar kunnen dat ik al schrijvende erachter kom dat ik met deze azijn al een jaar lang in de categorie ‘leuk geprobeerd, toch mislukt’ val. En zie daar het leven van een Paleoploeteraar in een notendop.

Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en Bio+ gemaild. Na ongeveer een week ontving ik een heel aardig mailtje van ze, het duurde even want ze moesten het bij de producent navragen (blijkbaar produceren ze niet alles zelf), de natuurazijn is gebaseerd op tarwe, suikerriet en suikerbiet! Oh nee!! Ondanks dat je ervan uit mag gaan dat veel van de basis als het ware ‘vervliegt’ tijdens het fermenteren, anders zou Bio+ ook niet met droge ogen kunnen beweren dat hun azijn glutenvrij is, is het ‘cleaner’ om een azijn te gebruiken die als basis Paleo-verantwoorde ingrediënten gebruikt. Dus ik ben naar de winkel gegaan en heb biologische azijn op basis van appel en druiven gekocht. Omdat ik nieuwsgierig was, heb ik alle azijntjes geproefd. Eigenlijk had iemand daar foto’s van moeten maken. Want ondanks dat je in eerste instantie echt wel verschil proeft, is het na drie theelepeltjes azijn gewoon alleen nog maar ver-schrik-ke-lijk zuur. Haha! Inmiddels heb ik met de wijnazijn mayonaise gemaakt: smaakt prima!

Is mosterd Paleo?

Is mosterd Paleo? Jazeker! Oké, de oermens gooide het niet met honing als dressing over zijn salade, want mosterd werd pas voor het eerst in de vierde eeuw voor Christus gebruikt en dan ook nog eens alleen als medicijn, maar als ‘ie het had gekund, had hij het vast gedaan: mosterd is gewoon té lekker! De individuele ingrediënten zijn allemaal prima, dus zou ik niet weten waarom je geen mosterd zou eten.

Je kunt het natuurlijk zelf maken, maar het is toevallig ook nog eens één van de weinige producten-uit-een-potje die wij Paleo-ers gewoon in de supermarkt kunnen kopen. Lekker doen dus, we hebben het al druk zat met kokkerellen! Heel veel fabrikanten voegen echter suiker aan hun mosterd toe, dus het is wel opletten geblazen welke mosterd je koopt. Na flink zoekwerk ben ik uitgekomen op deze:

Ik had vroeger altijd de Limburgse variant van Marne, maar daar zit dus suiker in. Eerlijk, ik moest even wennen want deze Groningse mosterd is veel pittiger, maar na flink dooreten ;) vind ik hem zalig! Een dingetje is nog wel dat er op het etiket ‘natuurazijn’ staat. Het zou kunnen zijn dat de basis van de azijn niet-Paleo is. Aan de andere kant zal er tijdens het fermentatieproces weinig blijven hangen, is de azijn maar een onderdeeltje van het geheel én geeft Marne op hun website aan dat de mosterd glutenvrij is. Als je hier meer over wilt weten, lees dan ook mijn artikel: ‘Azijn is Paleo, maar niet altijd!‘. Ik reken deze mosterd tot passend binnen het Paleodieet. Wat ook handig is om te weten, is dat het assortiment per supermarkt verschilt. Zo heeft onze Albert Heijn de Groninger mosterd niet, terwijl de Jumbo een dorp verderop ‘em wel heeft. Andere AH’s hebben hem weer wel, even wat supermarkten in de buurt af dus. Een geweldig recept met deze mosterd is mijn maaltijdsalade met kip, spek, mosterd en ananas die zou ik zeker een keer proberen.

Welke Paleo-mosterd gebruik jij altijd? Ik hoor het graag!